منو میخای یا بستنی رو ؟

              من! یا بستنی! یا اتیکت!

دیروز با چند تا از دوستان  همراه بودم یکی از بچه ها خیلی پیله کرد که آق یکی باس بستنی  بخره   

بخوریم .  خودشم میگفت پول همراهش نیس بالاخره کسی  داوطلب نشد .    دیدم آخرش  همه به  

من  نیگا می کنن( آخه تعریف نباشه من تو مرام و معرفت و... این  حرفا حرف اول بین  

دوستا  میزدم شایدم بعضی فکر کنن زود خر میشی دیگه! )گفتم باشه میخرم واسه تون  خلاصه  

رفتم تو مغازه خواروبار فروشی از اون بستنی  های بسته بندی پاستوریزه نمیدونم چی آهان !  

پاستوریزه  و  همو  هموز...ژ... هموژنیزه بخرم آخیش بالاخره گفتم همو.... اصلا ولش 

در فریزر رو  واکردم  چندتا  بستنی ور داشتم کردم تو پلاستیک همینکه برگشتم برم حساب کنم چندتا  

دختر جوان   وارد  شدن .    

یکی  از دخترا که سر راه من بود تا  که منو دید همونجا ماتش برد اصلا از سر راهم کنار  نمیرفت

  دوستش تکونش داد بعد یه هو رفت کنار ( نمیدونم ازمنه خوش تیپ خوشش اومده بود ! یا  

اینکه دلش بستنی میخواس ! حالا اون لحضه کاشکی میگفتم بفرما بستنی!  بعدش نیگا کردم   

دیدم دختره لبخند میزنه منو به دوستش نشون میده

اما نکته اینجاست که به قول مولانا:    هر کسی از ظن خود شد یار من  

                                                   از درون من نجست اسرار من   

ما آدما قبل از اینه قضاوتمون با تحقیق باشه خومون می بریم وخودمون میدوزیم این شده کارمون

به نظرم  بستنی می خواس!   

نه نیگاش یه لحظه به بستنی بود بیشتر ش با  من بود 

  اما بقیه ماجرا وقتی پیش بچه ها رفتم نگو... معما شد سه تا !  

آخه تا من رو دیدن زدن زیر خنده! 

 گفتم : چیه چی شده ؟!!!!!!!!!!!! 

یکی از بچه ها دست کرد روی موهام  و یه چیزی ورداشت نشونم داد  

بله ! یه برچسب اتیکت فروش اجناس بود( احتمالا تومغازه جایی سر خورده به اجناس چسبیده بهم )   

روش نوشته بود کنسرو قورمه سبز ی ۲۰۰۰۰ ریال !

مات موندم یه لحظه ! دختره! بستنی ! اتیکت! 

شروع کردم باصدای بلند خندیدن از همه بلندتر من میخندیدم بستنی ها رو دادم دس بچه ها  

و خودم فقط میخندیدم

                              اینم عکس من واون دختره !

                                 

       چه بستنی اوم به به ! 

       

ببین مواظب باش نریزه